۱- چک کردن جواب ها خیلی آسان است (به هر روشی اشتباه است)
گفتن این موضوع ممکن است عجیب به نظر برسد و حتی عجیب تر شروع این مقاله با این موضوع است، اما من فکر می کنم این نکته نشان دهنده بزرگترین مشکل خودآموزی است. اگر از من بخواهند که بدترین راه ممکن برای خود آموزی را بیان کنم خواهم گفت:
تا جایی که می توانید با سرعت تمرین کنید.
جوابهایتان را در سریعترین زمان ممکن چک کنید
سریعاً به صفحه بعد (و بخش بعدی) بروید
سریعاً آن چیزی را که آموخته اید فراموش کنید.
این دقیقا همان چیزی است که کتاب های خودآموز براساس آن طراحی شده اند. من صادقانه می توانم بگویم که من در کلاس هایم هرگز این کارها را انجام نمی دهم. در عوض، کارهای زیر را انجام می دهم:
اصلاح کردن
راهنمایی دانش آموزان در رابطه با شروع چک کردن و بررسی جوابهایشان
خواستن از دانش اموزان برای پیدا کردن جوابهایشان (دریک متن، در اینترنت، در یک متن توضیحی درباره گرامر و غیره )
من نمی فهمم چرا انواع راه های موثر در چک کردن جواب ها در کتاب های خودآموز مورد استفاده قرار نمی گیرد. همچنین یک راه برای بررسی پاسخنامه به شکل سخت تر از معمول وجود دارد، که این هم نشان دهنده فقدان تاکید بر یادگیری واقعی دانش آموزان است. این سخت بودن به این دلیل است که باید نگاه اجمالی به صفحات انداخت تا مثلاً متوجه شد معنی”۲۳٫b” در پاسخنامه و از نظر زبان چیست. در حالی که قرار دادن جمله ۲۳٫ انواع مختلفی از پنیر موجود است” هم چک کردن را آسان تر می کند و هم به یاد دانش آموزان می آورد که چه چیزی را مطالعه می کنند (در صورتی که ۲۳:b بدون یادآوری کلمات و جملات است)
۲- زبان های زیادی برای یادگیری به نسبت دانش آموزان وجود دارد (در طول عمر)
یک کتاب خود آموز معمولی برای هر دو صفحه دارای ده تا بیست کلمه یا عبارت جدید در ۵۰ تا ۱۰۰ بخش دارد. دانش آموزان شانس کمی خواهند داشت و یا حتی نمی توانند هزاران کلمه و عبارت جدید را در مدت زمان فراگیری کتاب یاد بگیرند. زبان ممکن است فقط از طریق یادگیری ِدقیق در مورد نحوه مطالعه، بررسی منظم، کمک به روش های دیگر یادگیری زبان، تمرین شخصی، روش های بررسی پیشرفت، حفظ انگیزه و غیره قابل یادگیری باشد. با این حال بقیه مقاله در رابطه با خودآموزی زبان انگلیسی را ملاحظه بفرمایید.
درباره این سایت